Begin 2022 kwam ik terug van mijn pelgrimstocht, 5.090 kilometer rennen van de grote kerk in Apeldoorn via 10 landen naar de kathedraal in Santiago de Compostella. AP Support steunt me tijdens dit fantastische avontuur.
Om een beetje uit te rusten ga ik daarna bij een vriend helpen om zijn chalet in Zwitserland te renoveren. Een maand van slopen en rennen in de Alpen, met name onder de imposante Eigerwand langs, de berg waar heroïsche klimverhalen hun oorsprong vinden. Tussendoor maak ik een inspiratiefilmpje voor alle medewerkers van AP Support die een maand stappen zetten voor Het Vergeten Kind.
Dan wordt het tijd om na een jaar van zwerven en avonturen weer een beetje te aarden in Nederland. Mijn spullen staan bij een boer in de opslag, mijn meubels heb ik verkocht en ik heb geen huis.
Ik doe een oproep op Facebook voor een huis en binnen de kortste keren zit ik een glas wijn te drinken bij Geert. Hij is net als ik een rennende avonturier en nieuwe avonturen worden gesmeed, maar niet voordat ik de langste hardloopwedstrijd in Europa ga rennen, de Megarace.
De Megarace start in september en is een non-stop race van 1.001 kilometer door Duitsland, Oostenrijk en Tsjechië. Ik besluit twee maanden in de Alpen op hoogte te gaan trainen voor deze race met ruim 48.000 hoogtemeters.
Tot mijn spijt merk ik al de eerste dagen dat het lijf niet wil. Als je veel sport ken je je lijf en mijn motor hapert, als ik met mijn bepakking op, Alpenreuzen probeer over te rennen. Na een paar dagen geef ik het op en pak de bus terug naar Nederland. Bij de derde keer testen, blijkt dat ik Corona heb. Dat slaat een enorm gat in mijn trainingsperiode. Voor een race die 13 dagen en nachten non-stop is, moet je immers topfit zijn.
Als ik een beetje hersteld ben, reis ik af naar de Pyreneeën om daar alsnog een maand te trainen. Vier weken lang maak ik honderden trainingskilometers met bepakking en ik doorkruis de Pyreneeën en de spectaculaire rotsmassieven van de Penalara net boven Madrid. Ik ben dan mooi op gewicht – van 75 naar 69 kilo – en verkeer op mijn 47e in de vorm van mijn leven. Ik ben een tijger in een kooi, ik wil los, dagenlang onafgebroken door Europa rennen.
Ik bus en lift naar het startpunt bij de Tsjechische grens om als eerste Nederlander deze race te volbrengen. De dag voor de race slaat het noodlot toe. Een ontsteking in mijn kaak en een opgezwollen lymfeklier. Ik slik talloze paracetamolletjes en geef standje ‘ontkenning’ nieuwe dimensies. Als mijn loopmaatje Sabine binnenloopt, valt mijn illusie echter in duigen. Ze kijkt me aan en is resoluut: ‘Jij hebt een wit bekkie en je gaat niet van start. Punt.’ Ik ren het hotel uit en jank bittere tranen. Nooit heb ik zoveel en zo hard getraind voor een race die ook nog eens een hoop geld kost. Het is het dieptepunt van mijn loop-bestaan.
Met de staart tussen de benen druip ik af. Ik laat het sporten even los, drink mijn biertjes en eet alles dat los en vast zit. Binnen een week zit ik terug op mijn oude gewicht. Na extreme inspanning moet je extreme rust pakken, heb ik geleerd. Je raakt anders overtraind, in het bedrijfsleven heet dat burn-out.
Iedere loopbaan kent dieptepunten. De vraag is hoe je ermee omgaat. Als ik mijn analyse maak, constateer ik dat de oorzaak buiten mijn cirkel van invloed ligt. Door heel hard trainen en Corona is mijn weerstand verlaagd waardoor een klein euvel als kiespijn naar boven kan komen. Dat kun je niet voorkomen, dus kan ik het snel een plek geven. Het was veel erger geweest als ik mijn hartfilmpje of EHBO-pakket niet op orde had gehad.
De les die ik eruit haal? Als je een uitdagend project aangaat, vergroot je de kans op succes door je perfect voor te bereiden op alle vlakken. Daar heb je controle. Je kunt sturen op succes. Ik vind dat het leukste aan het organiseren van zware expedities: plannen en voorbereiden en de risico’s eruit trainen. Door je vaardigheden te verbeteren, te trainen en alle scenario’s te doordenken, probeer je de beste versie van jezelf neer te zetten. Dan nog zijn er onvoorziene situaties en kun je als het goed is acteren, flexibel zijn en improviseren. En heel soms lukt het niet, dan verschijn je niet eens aan de start zoals ik nu. Dat heet avontuur. Gelukkig lag het niet aan mij. Daar maakt het leed iets minder bitter.
Eenmaal terug in Nederland ga ik terug naar de tekentafel. Huisgenoot Geert is inmiddels een gewaardeerde vriend. We verzinnen de Munro Missie 2023. We willen rennend de 282 hoogste bergen van Schotland – Munro’s – aan elkaar knopen en daarmee de snelste Nederlandse Munro baggers ooit worden. Nog maar 15 Nederlanders hebben al deze bergen beklommen. Het wordt een epische hardlooptocht van 4.500 kilometer en 200.000 hoogtemeters. AP Support is erbij als partner en je leest ongetwijfeld meer de komende maanden. Zo, nu eerst naar de tandarts😁
Jan Fokke Oosterhof
Avonturier en extreemsporter